Och wee en wee, het ging helemaal fout bij de keuring. We moesten de auto laten herkeuren om de nummerborden van West Australische naar Northeren Territory's te krijgen. Dus Henk was met de koper samen naar de keuringsboer gegaan en ik bleef thuis bij John & Daphne. Het zou slechts een formaliteit zijn...
.. oh oh oh, spannend... De man die onze auto wilde kopen (voor 7000) is hier net geweest, we lagen nog in bed, dus snel op, papieren zoeken, chaos. Henk met Jeff (koper) naar het registratiekantoor. Blijkt dat de auto nagekeken moet worden (een soort APK keuring) om
Na al dat gewaterval en gekloof zien we nu eens "wetlands"... Moerasgrond? Geen idee hoe je het moet noemen.. Kakadu (een natuur park) is in elk geval net zo groot als nederland (!!!) en bestaat voornamelijk uit velden die in het natte seizoen onder water lopen en daarna langzaam opdrogen. Dat geeft een heel mooi effect van drijvende grasvelden..
We zitten nu, donderdag middag, te wachten tot degenen die naar onze auto zouden komen kijken vandaag van zich laten horen. Het zijn twee mannen, los van elkaar. De eerste is Jeff en de ander is Danny.
... zelfde dag, nog even over de auto...
(klik hier voor nieuwe foto's!)
Echt bijna hedonistisch hier, we gaan van de ene koffietent naar het andere restaurant voor ontbijtjes. Elke dag doen we wel wat. Zalig! Zometeen gaan we naar een soort pub in de haven voor het avond eten. Wat hebben we verder gedaan?
Zo leuk om hier te zijn. Winter in darwin. Toen we aankwamen konden we het huis niet vinden! We hadden wel de goeie straat, maar de huisnummers werken anders hier, dus we reden al een tijdje rond en plots herkende ik hun huis van de foto's die ik had gezien en ik herkende de auto. Toen mijn pa als dolle man over de straat rende wapperend met zijn handen, haren en sarong wisten we zeker dat we goed zaten.
Voor diegene die nog geinteresseerd is in het einde van onze trip (ik loop schandalig achter): Ik was in mijn vorige tekst gebleven bij het moment dat we bij het kruispunt stonden om te beslissen of we de route toch gingen rijden of niet. Greet had als eerste door (uit ons vorige verhaal) dat we inderdaad de route (gelukkig) toch gedaan hebben. Heel goed moeders, je gaat door voor de koelkast!
Pfoeh, wat een verhaal... daar zijn we weer!
We zijn in Kununurra! Maar niet zonder problemen natuurlijk, want dan hadden jullie ons al eerder gehoord. De eerste 150 km van de Gibb River Road hebben we gedaan, wel vier keer (2x heen, 2x terug), waarom?
Dit zou wel eens het laatste bericht kunnen zijn dat jullie van ons krijgen! Morgenochtend vroeg beginnen wij aan de gewaagde en gevreesde route...
Als er iets krokoland is dan gaan wij er nu naar toe.
Hee hee!
Neee, nog steeds in Port Hedland!
Vorige keer schreven we dat we aan het wachten waren op de reparatie van de oliepomp van de bruiser (auto).. toen zijn ze er achter gekomen dat de waterpomp meer dan een centimeter speling had... voor de niet techneuten als ik: das is dus niet goed!
We komen niet aan onze mail toe, dus klik op "schrijf op 't behang" en laat een bericht achter. We lezen ze altijd, het is heel gezellig daar en we reageren daar ook. Dus als je iets hebt, roep het daar!
Jeetje we zijn al op de helft in kilometers en tijd (los van de twee weken bij mijn vader in darwin). Een goed moment om wat dingen aan de auto te laten fixen. Nieuwe v-snaar en nog een andere snaar, nieuw onderdeeltje in de oliepomp en alles vast schroeven wat inmiddels losgerammeld is, dat is ongeveer de helft van de onderkant van de auto!
We hebben eindelijk onze mail gelezen en....
Klik op de foto voor een grotere.. Tom prijs dus, een mijnstadje en dat is aan alles te merken. Op onze camping leven de mijnwerkers die in zeecontainers slapen(!) zij aan zij met de kampeerders...
Heeeee dat is lang geleden!!
We zijn even goed van de kaart gegaan. Heeerlijk gesnorkeld, vier dagen lang bij ningaloo reef in het water gelegen. Bij Winderabandi om precies te zijn. We zijn echt watjes; zelfs nadat onze directe buren (echte aussies, die een halve kilometer verder stonden) ons gerustgesteld hadden dat de haai (van anderhalve meter) echt niet van ons zou knabbelen durfden we nog niet echt lekker het water in...
Hallo Barbapapas en Barbabollos,
We zijn nu bij een roadhouse "Billabong" wat zoiets als plasje water betekent. Nou, niet gezien hier! Het is hier enorm wijds, we zitten op de Highway en komen elke 5 minuten een hele auto tegen. Dit roadhouse is het enige stukje beschaving in een omtrek van zo'n 200 km. Niks geks hier zo is dat gewoon.
Goeiemorgen! Het is 5 mei, rond half negen 's morgens. Ik zit achter een mac computer in de receptie van de te dure camping.
We zijn afgelopen maandag vertrokken vanuit Perth. Die auto die ik eerder beschreef hebben we dus gekocht. Ik had hier heel graag een plaatje neergezet van ons met de auto, maar deze internetverbinding stamt nog uit de tijd dat australie geen eiland was, dus helaas....
Maar: